O bizim için bir rock star! Ciğerimizi delen yazıların yazarı, uzaktaki en yakınımız. Bu haftaki konuğumuz Elif Key!
En sevdiğimiz soruyla başlayalım, Patti Smith’in cebindeki alışveriş listesinde ne yazıyordur?
Emin değilim elbette ama muhakkak kahve yazıyordur listesinin tepesinde,
- Kedi maması
- Yeni defter (kareli)
- Uni-ball kalem ve dolma kalemler için mürekkep
- Bombas çorap (belki)
Uzakta olma duygusunun “gurbet”ten başka bir tanımı olsaydı, edebi bir tanım… Ne olurdu?
Bilmiyorum. O stabil yalnızlık gerçeğine, kapı çaldığında “yanlış çalınmıştır nasılsa” ya da “pakettir, bir şey ısmarlamıştım,” diyerek kalkıp kapıya bakmama haline verebileceğim bir isim yok. Ama Yenal Bilgici’nin oğlu Deniz’in geçenlerde babasına “İnsan kendini özler mi?” sorusu var. Yaz tatillerini, güneşi, arkadaşlarını, kuzenlerini, onların yanındaki halini özlüyormuş. Deniz’den çok uzakta, Deniz’le aynı sayfadayım. Uzakta olmak insanın kendini özleme hali, zira arkanda bıraktığın yerdeki hal herkesin tek gerçeği, en samimisi, en bildiğin yerden gelen soru.
Ciğerimizi söküp avucumuza bıraktığın yazıları yazarı yazarken gerçekten bizi hiç düşünmüyor musun?
Yazı yazarken benim gibi düşünün, benim baktığım yerden bakın gibi bir amacım yok onu biliyorum. Benim baktığım yerin doğru olduğunu da iddia etmiyorum. Tamamen ne düşündüğümü, neye baktığımı, ne gördüğümü ve ne anlama geldiğini öğrenmek için yazıyorum. Aslında uzun vadede futbol analisti olmak istiyorum. Buna var daha.
Elif Key denince bizim aklımıza, hayatın kokusunu almayı ve aktarmayı başaran kadın geliyor. Hep böyle miydin? Burada başka bir tutku saklı sanki… Davaları takip etmek gibi…
Burada mecazi söylediğinizi bilsem de koku almak meselesiyle ilgili aramda ciddi mesafe var. Kontrol etme takıntım sebebiyle kokular da takıntım ve ağır kokulardan ödüm patlıyor. Davaları takip ettiğim mahkeme salonları çok eski ahşap kokuyor. O koku benim için çok güvenli bir yeri tarif ediyor. Aşırı ağır mevzuların davalarını takip etmek, başka bir ülkenin hukuk terimlerini sıfırdan öğrenip orada ne konuşulduğunu sabaha kadar oraya bakıp buraya bakıp anlamaya çalışmayı getirse de evden sonra kendimi en rahat hissettiğim yer adliye salonları. Belki de avukat babamla çok fazla adliyeye gidip geldim, çok mübaşir sesi duydum, dönüp dolaşıp New York’taki kriminal davalardan Sirkeci Adliyesi’ne varıyorumdur.
En son ne izledin, ne dinledin, ne okudun?
En son Tame İmpala konserini, dün gece de Melikşah Altuntaş’ın Az TT’sini izledim.
En son bir arkadaşımın can sıkıntısını dinledim. Çok da haklı.
ABD’deki Qanoncuların davalarında geçen konuşmaların, ifade veren insanların mahkeme kayıtlarını okudum.
Bu söyleşi ilk olarak Okur Bülteni’nin yedinci sayısında yayınlanmıştır. Okur Bülteni ile yaptığımız içerik işbirliği kapsamında Reportare okuyucularına da söyleşiyi paylaşıyoruz. Okur Bülteni’ne abone olmak için buraya tıklayabilirsiniz.