Selam Ortak,
Ben seninle tanışalı neredeyse 30, sen hayatla tanışalı neredeyse 50 gün oluyor. İçimden sana birkaç şey söylemek geliyor. O halde başlayalım:
Senin o küçük kalbinle hayata tutunuşun ve gözlerini boncuk boncuk her ayrı güne açışın benim için bambaşka bir yaşama sevincine dönüştü. Önce Sinan hocanın hesabında keşfettim, daha sonra sen kendi hesabını açınca seni takip etmek daha başka keyifli bir hal almaya başladı. Hele o iyi geceler mesajların olmazsa ben artık nasıl iyi uyurum bilemiyorum minik. Bana sorarsan Ortak, dünyanın en güzel dokunuşu o minik patilerin bana saniyelik bile olsa değmesidir. Evet biliyorum bizim seninle aramızda mesafeler var ama seni her gördüğümde sen bana bu hissi defalarca yaşatıyorsun. Sen bilmesen de, şu an bunu anlayamasan da sen bana her defasında dokunuyorsun Ortak. ( Bu aralar bence tırnakların biraz uzuyor ben öyle hissettim.) ?
Bu coğrafyada mevsim ne yazık ki her zaman bahar olmuyor Ortak. Zorlandığımız kışlar da yaşıyoruz mis gibi ılık akşamlı yazlar da bizler için. Baban, seni bir kışın ortasından kurtardı ve umuyorum ki sana baharlar verecektir. Biz insanlar bazen kendi parçalarımıza bakmıyor bırakıp kaçıyoruz Ortak fakat baban seni kendisinden bir parçaymışçasına sardı sarmaladı.
Sen bizim, sen babanın, sen babaannenin umudusun, yeşerttiği bir ağaçsın Ortak! Dalların bizi yıllar boyu sarıp sarmalasın. Sen hep var ol, gölgende nice canlar nefes alsın ve hayat bulsun. Ömrün hep sıcak ve güzel insanlarla geçsin. Seni seviyoruz./ Elif Ömür Güler, İstanbul